SEN GÜLÜMSE

[Admin]

SEN GÜLÜMSE


Vücudumun hiç bir yerinde hareket yok. İç dünyamda nasıl fırtınalar
kopuyor. İsteklerimi nasıl engelliyorum bir bilsem. Dudaklarını takip
ediyorum ama konuştuklarını işitmiyorum. Ara sıra ellerine gözüm
kayıyor.

Korkuyorum bakışlarımı hissedeceksin diye yada artık beni sevmediğini bilen insanların bunu fark etmesinden.

Sen sevmiyorsun, ben ne yüzsüzüm hala içim titriyor.

Aramızda diğer arkadaşların birbiriyle aralarındaki mesafe kadar mesafe
var. Ne uzak ne yakın ve içimden keşke diyorum; keşke eline
dokunabilsem.

Biliyorum hep daha fazlasını isteyeceğim. Sonra dudaklarını
isteyeceğim, boynuna sokulup seni ciğerlerim patlayana dek bir solukta
koklamak. Nefesimi bırakmak hiç aklıma gelmeyecek. Bir an kendimi çekip
gözlerine kenetlenince, elim elinde, diğer elim saçlarına gidecek o
zaman. Şimdiki gibi boş bakmayacaksın gözlerime. Öyle gözlerini
kaçırmayacaksın sözlerin bitince. İçimde gördüğün ve kendinde
karşılığını bulamadığın şey seni ürkütmeyecek; ne de olsa bir sevgidir
bu. Tıpkı eskisi gibi sözler bitecek gözler konuşacak. Yürek isteyecek
eller dokunacak. Ben seni delicesine öperken dilin bir fırsat bulursa
sana olan isteğimin karşılığını verecek. Karşılık; seni seviyorum. Bir
şey konuşmaya dilim varmıyor. Tek derdim sensin şu an. Yanından çekip
gitsem sen de düşünür müsün; "bensiz ne yapacak sokaklarda". Ben
yanından çekip gitsem; yapayalnız kalacağım. Birilerinin yanına gitsem;
biliyorum ki onlar bana bir şeyler anlatırken ben göz yaşlarımı düğüm
düğüm edeceğim. Sadece sadece senin gülebildiğin aklıma gelecek ve ben
yine göz yaşlarımı tutamayacağım. Belki sinirden belki sensizlikten
bilmiyorum ama seni hala seviyorum.

Sokak çocuğu en son bayramda şeker yemiş. Bir sokak çocuğuyum karşında;
şekerim, canım seni öyle çekiyor ki... Yukarıda saydığım hisleri bir
hissetsen o çocuğun en içten gülümseyişiyle sana ölesiye sarılacağım.
İçinde yok olmamışsa bazı şeyler, bir şekerin yaşattığı gibi kolay
mutluluklar yaşatabilirsin bu çocuğa. Ne olur bir kaç saniye de olsa
konuşmadan gözlerime bak, hislerini ezme. Sağ yanımdasın, başını sağ
tarafa hafif eğiyorsun. Nasıl bir işkence bu? Nasıl tutuyorum kendimi
sana sokulmamak için. Eğer isteklerim yaşansaydı bitmeyecekti seni
keşfim. Tutup kolundan seni çekip götürecektim. Sen ve ben ikimiz
kalacaktık bir yerlerde. Şimdi gitme zamanı sanırım; kontrolü içimdeki
sevgine veremem, daha fazla küçülemem. Bu gecelik bu kadar acı yeter.
Nasıl olsa sen buralardasın, ben buralara uğruyorum; demek, acı sürecek.

Hapsettim kendimi buzdan parmaklıklara. Karlar yaprak yaprak dökülüyor.
Hafif bir koku genizimi yakıyor. Bacalardan duman süzülüyor gökyüzüne.
Hepsi yolunu takip ediyor. Ben de takip ediyorum, karda ayak izlerini.
Ben gidiyorum yeni izler açıyorum, yaprak yaprak karlar kapatıyor
izlerimi. Sarı sarı ışıklar pencerede. Sokaklarda kimse yok. Hiç ses
yok. Bazen bir iki köpek uluyor aşağılarda. Çamlar zor taşıyor
dallarındaki karları. İki yanda uzayan birer ağaç ve aralarında
karmaşık dallar, sokak lambasının ışığı dalların önüne düşmüş. Dalların
arasından arka tarafa gizleniyorum. Kimden saklanıyorum bilmiyorum ama
bir şey beni oraya çekiyor. Bir sevişme aklıma geliyor burada. Seninle
yaşıyorum. Senle yaşanan mutluluklar yada beni terkedişin aklıma
geldikçe ağlıyorum; sen gülümse..