Mademki Gidiyorum Diyorsun;

Mademki Gidiyorum Diyorsun; Dinle İki Kelimelik Sevgimi

Madem ki gidiyorum diyorsun sevgilim dur dinle şu iki kelimelik sevgiyi...

Bir yaz akşamıydı sevdiğimi ilk gözlerine haykırışım..
Sevmek miydi bilemedim ilk başlarda bu yürek kıpırtısının...
Bir ışıltıydın bir yeniden doğuştun hayatımda..
Adını koyamamıştım
daha doğrusu hiç bir şeye yakıştıramamıştım bu adını koyamadığım duyguyu...

"Seni seviyorum" diyen bir sürü kişi vardı çevrede..
Günü birlik sevgilerdi bunlar...
Bizimkisi bu değildi ama ben sana "seni seviyorum" demeye çekindim
Çekindim diyemedim ilk başlarda...
Sende bu kadar kolay "seni seviyorum" deme istedim hep...
Çok kolaydı sevdiğini söylemek...
Bu kadar boş söyleyen varken anlamı kalmamış bir sözdü bende bu iki kelime...

Daha önce hiç böyle olmamıştım ben de..
İlk kez bu kadar titriyordum yar karşısında...
Daha 20 yaşındaydım ilk aşkı sende tattığımda...
Nerden bilirdim ki daha 20 yaşında sende öldüğümü...
Kendi ölümümü kendim hazırlamıştım belki de...
Yazan da bendim yöneten de...
Seni seven de bendim sevilmeyen de...

Daha küçük bir ceylandın bende..
Yürümeye çalışıp sendeler gibi zar zor dikilmiştin ayakların üzerine...
Zar zor sarılmıştı bu güzel eller yüreğime...
Ben de kendimi bir şey sanmıştım ilk ele ele göz göze geldiğimizde...
Sen ceylan değilmişsin oysa..
Sen göçmen kuşu bende her gittiğin yerde bıraktığın her hangi bir sevda kuşu...
Bilemedim bilemedim işte...

Sen gittin ben bittim...
Sen benim arkadaşım sen benim sırdaşım sen benim dostum
Sen benim sevdamdın!
İnsan dostunu unutur mu... insan sevdasından geçer mi?
Bende unutmayacağım seni...
Sevdam olarak gelmesen de dostum olarak yine gel göçtüğün bu topraklara...
Sevdam olarak gelmesen de ille de bir gel bu topraklara...

Ben seni unutmadım sen de unutma beni...

şimdi "gidiyorum" diyorsun ya dur dinle bak şu şarkıyı...

Dön gel dön gel alışamam yokluğuna
Affet dön gel savaşamam yokluğunla
Bu ev sensiz yuva değil yuvamı istiyorum
Bu can sensiz yaşamıyor SENİ GERİ İSTİYORUM.