Ne zaman başladı asiliğim bilmem..

Ne zaman başladı asiliğim bilmem..
ne zaman yazmak istediysem öykülerimi
cografyasızlıgım geldi satırlarıma eylül isyanlarıyla
ve newroz ateşleriydi asileşen yanlarımızı coşturan
nevroz tadındaydı isyanın çiğliği ..
sesime ses veren gözlerimden düsen
sancılı bir çocuktu tamamlanmamış..
annemin nasırlı ellerinde gizliydi kekik kokan toprağım,
onunla islemişti ellerinde dövmeler..
simdi ağıtları dinlendiriyor kimliksizliğime ..
Siyah bir hüzünle örtüyorum gözlerimi...
Yarınsızlığına göçüyorum gözlerim kapalı...
Gözlerinden göçüyorum...
Z/amansız olan bu göç Amed surlarında baslar.
Diclenin sularında hırçınlaşır.
Kızılırmak tadında coşar...
ARAF'IN AMANSIZ SEVDASINDA GİZLENİRİM..
Zamansız bir sevdaya amansız bir göç..
Göç havadisi başlayınca yırtılır kağıtlar
sonra dillenir sözler asılır tavana nehrin
bir Mezopotamya hüznüdür giderken havalanan mendiller.
Yani benim toprağım yakışıyor adama savaşmak öylece,
kurşun atmak ve de bir isyan havadisinde öğrenmek hewalligi,
destan kelimelerde bir kiragi zamanda babil ken çıkmazlar,
diğer taraf ninova ve asur heybetidir dokunan.
Anlayacağın çıkılmaz bir savaştır.
Nerden baksan hayatlar çoğalıyor.
Ve ben her gün binlerce kez ölüyorum.
Sevindirme!!!Bak ya da.
Zerdüşt isminde kırılır sabahlar.
İsimleri deren bir kahindir artık
ırmakları boyayayan pesinden sürüklenen vahim çığlığında..
bir kahindir araf'ın karanlıgında gök/yüzümü hüzne bogan.....
Mum_Kokusu isimli Üye şimdilik offline konumundadır Mesajı Moderatöre bildir Alıntı ile Cevapla